De Koutermolen
De Koutermolen is een voormalige korenmolen aan de Molenstraat in Hoedekenskerke in de Nederlandse gemeente Borsele. Het is een ronde stenen grondzeiler die in 1874 is gebouwd. In de molen werd tot in 1964 beroepsmatig gemalen, daarna raakte de molen in verval en deels onttakeld om als recreatiewoning te kunnen dienen. Een latere Duitse eigenaar heeft de molen flink gerestaureerd. Toen het beheren van de molen hem te zwaar viel is de molen in 2007 overgedaan aan de lokale “Stichting De Koutermolen Hoedekenskerke”. Deze stichting verwierf in 2018 provinciale subsidie omdat andermaal een grondige restauratie nodig bleek.
Willem de Bart, geboren op 17 juni 1900. Zijn moeder Adriana (Jone) kwam uit een gezin met negen kinderen. Ze was een ongehuwde moeder, wat in die tijd een grote schande was. Ze kon Willem niet zelf opvoeden. Daarom kwam Willem kort na zijn geboorte bij zijn grootmoeder wonen, de weduwe Neeltje de Bart-Lavooijen. Zij had samen met Willems tante Cornelia (Keetatje) een winkel waar ze o.a. zelfgemaakt snoep verkochten: de zgn. stropiehuisjes, nu bekend als stroopsoldaatjes.
Na zijn lagere schooltijd was Willem eerst boerenknecht, later ging hij ook de handel in. Met zijn, voor hem te grote, transportfiets, liep hij geregeld kilometers naar de dorpen in de omgeving, de marskramerkist voorop, gevuld met papierwaren, elastiek, zakdoeken, garen, band, knopen, veters, etc. Hij prees zijn waren op een heel bijzondere manier aan: “Elastiek – ok nie nodig? neusdoek – oknie nodig?” Voor de vaste vertrouwde klanten was er een laatje, het “vieze schuifje”, met condooms.
In 1951 overleden Willems grootmoeder en tante kort na elkaar. Willem zette de winkel voort. Hij verkocht papierwaren: schriften, kladblokken, punaises, potloden maar ook ansichtkaarten onder eigen naam. Eens per jaar kwam hij met scheurkalenders langs de deur.
Na 1970 verhuisde Willem naar een bejaardenhuis in Eindhoven, waar hij op 80-jarige leeftijd overleed.
Station Hoedekenskerke
Was een station aan de tramlijn Goes – Hoedekenskerke – Goes van de voormalige Spoorweg-Maatschappij Zuid-Beveland in Hoedekenskerke in de provincie Zeeland.
Tegenwoordig is het station het eindpunt voor de Stoomtrein Goes – Borsele. De motorwagen rijdt door naar Halte Baarland.
Het perron met een overkapping van ruim 20 meter lang heeft aan beide kanten een spoor, en dat geeft de stoomlocomotief de mogelijkheid om om te lopen.
Het station ligt naast de jachthaven en achter het station is de Pluimweide. Dit park staat in het teken van treinen, zo ligt er een minispoorbaan waar kinderen een ritje mee kunnen maken.
Ook is er een eetgelegenheid. Binnen zijn ook een aantal modelspoorbanen te vinden. Een paar meter vanaf het station is de Westerschelde te zien (vanaf een dijk).
De Sint-Joriskerk
Is een kerk van de PKN in Hoedekenskerke.
Een eerste kerk werd waarschijnlijk gebouwd kort na 1280 toen de parochie gesticht werd. Aan de hand van opgravingen werd vastgesteld dat de oorspronkelijke kerk veel groter was dan de huidige.
De huidige kerk werd gebouwd in een variant van de gotische bouwstijl, de zogenaamde Scheldegotiek, rond 1420-1430. Het 15e-eeuws kerkgebouw werd gewijd aan Gregorius (of Joris).
Na de instorting van het schip en de toren in 1782 werden deze niet meer heropgebouwd en de bakstenen hergebruikt voor de muur van het kleinere koor waar bovenop een dakruiter werd aangebracht.
Tijdens de Slag om de Schelde in de Tweede Wereldoorlog liep de kerk zware schade op. Onder meer de dakruiter, door de Duitse bezetter als uitkijktoren gebruikt, werd door de Engelsen vrijwel geheel weggeschoten.
In 1948-1949 werd de zwaar beschadigde kerk gerestaureerd omder toezicht van monumentenzorg. De oorspronkelijke kleuren van het gewelf werden terug aangebracht en de donkerbruine banken kregen een groene kleur.
Zie ook het voorwoord